Te Anau
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Riet en Roel
22 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Te Anau
We zijn een paar dagen zonder internet geweest, dus hebben we een inhaalslag met de verhalen te maken!
Inmiddels zitten we in Wanaka, maar we beginnen met de belevenissen in Te Anau.
Op woensdag zijn we na het ontbijt vertrokken van ons farmhouse op de boerderij in Twizel naar de volgende bestemming, de voor ons meest zuidelijke bestemming op het Zuidereiland, Te Anau aan de rand van het fjordengebied. Het was een lange reis, ruim 360 km. Naar mate we dichter bij de zuidpool kwamen steeg de temperatuur! We vertrokken met 16 graden, maar halverwege, in het plaatsje Cromwell, waar we voor de lunch stopten, was het al 29 graden.
De rit was heel mooi. Van heuvellandschap naar berglandschap, langs meren, langs wild stromend water, door valleien met wijngaarden, we keken onze ogen uit. En wat een rust op de wegen! Zo af en toe een auto. Heerlijk land, dat Nieuw Zeeland.
Uiteindelijk bereikten we ons derde adres. Een prachtig huis, in de middle of nowhere en dan nog een paar kilometer verder aan een doodlopende en onverharde weg: een fraai huis met een prachtige tuin. We werden verwelkomd door Jerry. Hij bracht ons naar onze kamer, die erg mooi gelegen is. Er is nog een gastenkamer, die bewoond werd door een ander Nederlands echtpaar. Samen delen we een zitkamer. Dus troffen we elkaar onder het genot van een heerlijk glas wijn. Het was erg gezellig. We bleken dezelfde vlucht vanuit HongKong en vanuit Auckland naar Christchurch te hebben gehad. Zij volgen in grote lijnen hetzelfde programma als wij.
Na de ruime introductie door Jerry zijn we rustig naar de kamer gegaan en hebben ons geïnstalleerd voor de komende twee nachten. Na een rustig uurtje, waar we genoten van de thee en een lekker baksel van Liz, de gastvrouw, zijn we naar Te Anau gegaan om te gaan eten. Op aanraden van Jerry zijn we bij La Dolce Vita terecht gekomen. Een restaurant gerund door een Italiaanse familie en die zijn maar wat trots op hun afkomst! We hebben genoten van een zalm (Salmone, op zijn Italiaans klaargemaakt) met een lokale wijn. Wat een pracht wijnen maken ze hier in Nieuw Zeeland. Vooral de witte wijnen, Sauvignon blanc, zijn geweldig.
Op donderdag zijn we naar Millford Sound gereden. Een rit van ruim 100 km enkele reis, waar je minimaal 2 uur over doet vanwege de bochten. Wij deden er langer over want onderweg hebben we heel wat stops gemaakt: langs een meer, bij gigantische watervallen, bij een prachtig uitzichtpunt over de vallei. Heel bijzonder was de stop bij de Mirrow Lakes : het water staat stil en je ziet een prachtige weerspiegeling van de bergen in het water. We passeerden diverse smalle, oude bruggen en op een gegeven moment stonden we in een rij. Er was een tunnel van 1.200 meter, maar die was zo smal dat het verkeer er met een verkeerslicht geregeld moest worden. Dus kon je zomaar 7 minuten moeten wachten totdat je groen licht kreeg.
Verderop was er een stopplaats waar je een wandeling van 15 minuten moest maken. Maar dan kreeg je ook wat te zien! Een enorme waterval, die rotsen compleet uitgeslepen heeft. En op de weg er naar toe liepen we door een soort oerbos, met varens, die veel groter waren dan jezelf. Heel bijzonder allemaal.
Maar het eindpunt van de weg kwam in zicht : Milford Sound. Dit is een fjord, waar je boottochten, helicoptertochten en vliegtochten kunt maken. Omdat we donderdag toch een fjordentocht per boot gaan maken hebben we dit alles nu aan ons voorbij laten gaan. Wel hebben we een wandeling gemaakt door een stukje oerbos, of misschien wel een stukje tropisch regenwoud: vochtig, bijzondere begroeiing en veel vogels.
Moe maar voldaan waren we aan het eind van de middag weer in Te Anau, waar we Engelse gasten in ons appartement konden begroeten. Ook dit waren heel aardige mensen. ’s Avond zijn we weer gaan eten in Te Anau. De keuze was enerzijds groot en anderzijds beperkt : 2 Chinesen, 1 Thai, 1 steakhouse en 3 Italianen. Het was lekker weer, dus de restaurants waren binnen leeg en de terrassen buiten gevuld. We hebben heerlijk buiten gegeten. Vreemd, toch? 22 februari en ’s avonds nog 21 graden….
Inmiddels zitten we in Wanaka, maar we beginnen met de belevenissen in Te Anau.
Op woensdag zijn we na het ontbijt vertrokken van ons farmhouse op de boerderij in Twizel naar de volgende bestemming, de voor ons meest zuidelijke bestemming op het Zuidereiland, Te Anau aan de rand van het fjordengebied. Het was een lange reis, ruim 360 km. Naar mate we dichter bij de zuidpool kwamen steeg de temperatuur! We vertrokken met 16 graden, maar halverwege, in het plaatsje Cromwell, waar we voor de lunch stopten, was het al 29 graden.
De rit was heel mooi. Van heuvellandschap naar berglandschap, langs meren, langs wild stromend water, door valleien met wijngaarden, we keken onze ogen uit. En wat een rust op de wegen! Zo af en toe een auto. Heerlijk land, dat Nieuw Zeeland.
Uiteindelijk bereikten we ons derde adres. Een prachtig huis, in de middle of nowhere en dan nog een paar kilometer verder aan een doodlopende en onverharde weg: een fraai huis met een prachtige tuin. We werden verwelkomd door Jerry. Hij bracht ons naar onze kamer, die erg mooi gelegen is. Er is nog een gastenkamer, die bewoond werd door een ander Nederlands echtpaar. Samen delen we een zitkamer. Dus troffen we elkaar onder het genot van een heerlijk glas wijn. Het was erg gezellig. We bleken dezelfde vlucht vanuit HongKong en vanuit Auckland naar Christchurch te hebben gehad. Zij volgen in grote lijnen hetzelfde programma als wij.
Na de ruime introductie door Jerry zijn we rustig naar de kamer gegaan en hebben ons geïnstalleerd voor de komende twee nachten. Na een rustig uurtje, waar we genoten van de thee en een lekker baksel van Liz, de gastvrouw, zijn we naar Te Anau gegaan om te gaan eten. Op aanraden van Jerry zijn we bij La Dolce Vita terecht gekomen. Een restaurant gerund door een Italiaanse familie en die zijn maar wat trots op hun afkomst! We hebben genoten van een zalm (Salmone, op zijn Italiaans klaargemaakt) met een lokale wijn. Wat een pracht wijnen maken ze hier in Nieuw Zeeland. Vooral de witte wijnen, Sauvignon blanc, zijn geweldig.
Op donderdag zijn we naar Millford Sound gereden. Een rit van ruim 100 km enkele reis, waar je minimaal 2 uur over doet vanwege de bochten. Wij deden er langer over want onderweg hebben we heel wat stops gemaakt: langs een meer, bij gigantische watervallen, bij een prachtig uitzichtpunt over de vallei. Heel bijzonder was de stop bij de Mirrow Lakes : het water staat stil en je ziet een prachtige weerspiegeling van de bergen in het water. We passeerden diverse smalle, oude bruggen en op een gegeven moment stonden we in een rij. Er was een tunnel van 1.200 meter, maar die was zo smal dat het verkeer er met een verkeerslicht geregeld moest worden. Dus kon je zomaar 7 minuten moeten wachten totdat je groen licht kreeg.
Verderop was er een stopplaats waar je een wandeling van 15 minuten moest maken. Maar dan kreeg je ook wat te zien! Een enorme waterval, die rotsen compleet uitgeslepen heeft. En op de weg er naar toe liepen we door een soort oerbos, met varens, die veel groter waren dan jezelf. Heel bijzonder allemaal.
Maar het eindpunt van de weg kwam in zicht : Milford Sound. Dit is een fjord, waar je boottochten, helicoptertochten en vliegtochten kunt maken. Omdat we donderdag toch een fjordentocht per boot gaan maken hebben we dit alles nu aan ons voorbij laten gaan. Wel hebben we een wandeling gemaakt door een stukje oerbos, of misschien wel een stukje tropisch regenwoud: vochtig, bijzondere begroeiing en veel vogels.
Moe maar voldaan waren we aan het eind van de middag weer in Te Anau, waar we Engelse gasten in ons appartement konden begroeten. Ook dit waren heel aardige mensen. ’s Avond zijn we weer gaan eten in Te Anau. De keuze was enerzijds groot en anderzijds beperkt : 2 Chinesen, 1 Thai, 1 steakhouse en 3 Italianen. Het was lekker weer, dus de restaurants waren binnen leeg en de terrassen buiten gevuld. We hebben heerlijk buiten gegeten. Vreemd, toch? 22 februari en ’s avonds nog 21 graden….
-
24 Februari 2017 - 06:48
Ellem:
Wow, wat een mooi stuk van jullie reis weer!
Leuk he om af en toe andere reizigers te ontmoeten?!
Geniet er nog maar goed van!!! -
24 Februari 2017 - 07:23
Gerda:
Dag Riet en Roel,
wat leuk om jullie verslag te lezen.
De foto's zijn prachtig, het moet een mooie ervaring zijn om daar zelf rond te reizen.
Geniet ervan en goede reis verder.
Groet Gerda. -
24 Februari 2017 - 10:47
Je Vader:
Hallo Roel en Riet
ik heb wel een paar dagen op een bericht van jullie moeten wachten,m aar het resultaat was er dan ook naar. Geweldig wat jullie in zo'n korte tijd zien en zo gevarieerd.
Ga nog maar even door, ik houd jullie wel in de gaten.
je vader -
24 Februari 2017 - 15:02
Tinie:
hai Riet en Roel,
Wat een prachtige verhalen weer en wat genieten jullie. Heerlijk hoor, ik geniet een beetje mee!
groet,
Tinie
-
24 Februari 2017 - 19:59
Jantine:
Dag Droomreisgangers,
Vandaag hoorde ik van mijn moeder dat jullie in Nieuw-Zeeland verblijven momenteel!
Als oud 'Nieuw-Zeeland-ganger' was mijn interesse meteen gewekt uiteraard.
Prachtig te lezen waar jullie nu zijn en überhaupt dat jullie deze reis maken.
Een zeeeeer goede keuze!
Milford Sound en zijn omgeving vond ik zelf ongerept mooi. Van de foto's bij het meer denkt binnenkort iedereen dat ze gefotoshopt zijn, maar dat is echt niet zo!
Ik ga jullie trip volgen en ben dan ook heel benieuwd waar de reis nog meer naartoe gaat.
Geniet er maar goed van!
Hartelijke groet,
Jantine van Zanten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
