Christchurch

Vandaag hebben we een bezoek gebracht aan het centrum van Christchurch. En hoe kan je dat beter doen dan met een stadsrondrit? Het toeval wil dat deze stadsrondrit met oude trams gedaan wordt en dat tegenover ons overnachtingsadres een tramhalte is. Het leven in Christchurch staat nog in het teken van de aardbevingen die de stad in 2010 en 2011 getroffen hebben. Hoewel de beving van 2010 sterker was (7,1) dan die van 2011 (6,3) zijn de gevolgen van deze laatste beving veel ernstiger geweest. Daarbij zijn 185 mensen omgekomen en vele honderden gewond geraakt. Ook de schade aan gebouwen was veel groter dan in 2010. Dat komt o.a. doordat het episch centrum veel dichter bij de stad lag en ook veel dichter onder de oppervlakte.

Veel gebouwen, die bij de eerste beving niet of licht beschadigd waren, werden bij de tweede beving zwaar beschadigd of helemaal vernield. Inmiddels zijn de ingestorte gebouwen opgeruimd. Dat geeft grote kale vlakten in de stad. Zwaar beschadigde gebouwen zijn afgesloten totdat bekend is of ze gerestaureerd worden of dat ze alsnog worden afgebroken. De grote kathedraal, die de beving van 2010 heeft overleefd is bij de beving in 2011 grotendeels ingestort.

Tijdens de tramrit werd het een en ander verteld, We reden door een Spaans straatje (vanwege de Spaanse architect). We konden met eigen ogen zien dat er al weer veel gebouwen gerestaureerd waren, overal nieuwe gebouwen in aanbouw zijn en andere gebouwen vooralsnog “beschermd” zijn tegen eventuele nieuwe bevingen. Er was van zeecontainers een tijdelijk winkelcentrum gebouwd. Dit zal naar verwachting eind dit jaar gesloten worden: dan zijn de meeste winkels weer in een nieuw gebouw ondergebracht. Het kale centrum heeft diepe indruk op ons gemaakt. We hadden van Martijn al gehoord hoe erg het was, want hij kent het centrum nog van vóór de bevingen. Voor Roel riep het een beeld op dat hij maar al te goed kent uit de jaren vijftig, zijn jonge jaren, toen Rotterdam in opbouw was na het verwoestende bombardement in de oorlog. Ook zijn we in het Earthquake museum geweest. Bijzonder indrukwekkend om te zien wat de aardbevingen allemaal aangericht hebben.

Na de lunch zijn we verder gaan lopen door het stadscentrum. Bij een bruggetje hadden we de mogelijkheid om een puntertocht over de rivier de Avon te maken. Dus hebben we ons maar gemeld bij de jongeman, die in het bootje een boek zat te lezen. Natuurlijk konden we even varen. Het eerste wat hij deed was op het bord schrijven dat de volgende boot pas de volgende dag zou gaan. Toen wij aan boord waren begon hij het een en ander te vragen en te vertellen. Hij bleek uit Ierland (Dublin) te komen en woonde al 9 maanden in Nieuw Zeeland. Tijdens de boottocht zagen we nog meer schade door de aardbeving. We gingen onder een brug door waarvan een van de hoofdliggers geknikt was. De brug is inmiddels wel verzwaard, maar de geknikte ligger is er nog. Een andere brug is door de aardbeving in een richting gekanteld. Ook dat is goed te zien aan het metselwerk.

Na de boottocht zijn we naar een andere, erg mooie plek gelopen: de botanische tuin. Het is een groot park, aangelegd door de Engelsen aan het eind van de 19e eeuw. Een oase van rust, van prachtige bomen, planten en bloemen. Omdat het zo ruim is opgezet komen de grote bomen hier echt tot hun recht. Je waant je zeker niet in een grote stad. Een geweldige dag in Christchurch! Het was niet te warm en niet te koud.