Vanmorgen werden we wakker met een mooie zonsopgang, die we vanuit uit logeeradres konden zien. Daarna gingen we met de auto terug naar het stadje waar we ons op het treinstation moesten melden. Het station was mede in gebruik voor de tochten naar de walvissen. De vertrektijd was weer gewijzigd ten opzichte van de opgave van vorige week. Na een veiligheidsinstructie gingen we met de bus naar de haven, waar de boot op ons lag te wachten.

Het was goed te zien hoe men druk bezig was de bodem van de haven dieper te maken! Ook de kust voor Kaikoura bleek behoorlijk veranderd te zijn. We gingen aan boord van een catamaran en moesten binnen op een stoel gaan zitten. Met behoorlijke snelheid ging de boot de zee over. Er waren behoorlijke golven en we vlogen alle kanten uit. Gelukkig werden wij niet zeeziek, maar een Amerikaanse vrouw had enige hulp nodig. Onderweg kregen we uitleg over de walvissen, die hier in de omgeving zitten. Enorme dieren, die van alles eten, door gewoon hun grote bek open te doen en alles wat ze tegenkomen op te slokken. Ze eten zo zelfs dolfijnen en witte haaien! Een walvis kan zo’n 45 minuten onder water blijven en duiken tot 1.000 meter diepte!

Na een tijdje varen kregen we een seintje dat er een gespot was. Dat zie je vooral aan de spuitende fontein, want anders denk je dat het een rotsblok is. We zijn de walvis tot op een paar meter genaderd. Pas als de boot stil ligt mogen we naar buiten. Op een gegeven moment zie je dat de walvis zich gaat strekken. Dat is het teken dat hij gaat duiken. Even later zie je hem echt duiken en krijg je het bekende beeld van de staart, die boven water komt.

Daarna zijn we verder gaan zoeken. Er werd er weer een gespot, maar we kwamen te laat: hij was net weggedoken. Met geluidsapparatuur werd gezocht naar nog een walvis. Die werd gespot, maar die zwom nog onder water. Dus volgden we die walvis totdat hij boven water kwam.

De foto’s en filmpjes die we gemaakt hebben zijn misschien niet zo heel spectaculair, maar voor ons is het een mooie belevenis geweest. Morgen wordt er ander weer verwacht. Of onze tocht naar de dolfijnen door kan gaan, weten we pas kort voor vertrek. We zien wel.

De wegblokkade tussen Kaikoura en Picton betekent ook voor ons een wijziging in het reisschema. We kunnen hier geen 3 dagen blijven, zoals oorspronkelijk gepland. We gaan woensdag het Zuidereiland verlaten en moeten in Picton met de veerboot over naar het Noordereiland. Van hier slechts 180 km, als de weg open is. Nu moeten we ietsje omrijden, door de bergen. Ook een mooie route, maar wel 400 km lang en waar je 8 uur tijd voor moet uittrekken. Dus gaan we hier dinsdagmiddag weg en hebben onderweg nog ergens een overnachting. Waarschijnlijk zonder internet. Dus zal het weer een paar dagen duren voordat we weer een bericht kunnen plaatsen.