de kracht van water

Vandaag willen we het rustig aan doen en wat activiteiten in de omgeving zoeken. Het weer is goed, dus een heerlijke dag buiten ligt in het verschiet. We besluiten een zeiltocht over Lake Taupo te gaan maken. Onze gastheer heeft geïnformeerd via zijn contacten en kunnen we met een zeiltocht mee. Er zijn naast ons en 2 bemanningsleden nog een gezin van 5 personen, 3 Chinezen en 4 jonge vrouwen aan boord. We vertrekken met een schip uit 1926 dat recent opgeknapt is. Het Lake Taupo is een kratermeer van een oude vulkaan, 35 km2 groot en gemiddeld 100 meter diep. Het diepste punt ligt op 186 meter. Door het vulkanische gebied is het water op die diepte niet koud maar warm.

We gaan met een rustig tempo het meer op. De schipper geeft het roer in handen van het jongste zoontje uit dat gezin. Af en toe geeft hij het commando 2 links, 1 rechts. Die knul is apetrots! We mogen het hele schip over, en ook op de voorplecht gaan staan en doen zoals bij de Titanic, aldus de schipper. Uiteraard laat Riet even zien hoe dat moet.

Wat begon als een rustige, relaxte en voortkabbelende zeiltocht werd na een tijdje iets anders van sfeer. Er werden poncho’s uitgedeeld om je te beschermen tegen de koude wind en het water. Toen we een bocht bij een landtong om waren trok de wind ineens stevig aan en ging de voorplecht als een wip-wap op en neer. De twee grotere kinderen uit het gezin stonden net op de voorplecht en hebben zo twee maal achter elkaar een heuse doop gekregen. De boot ging ook stevig op en neer en, nadat de schipper wat gedraaid had, erg schuin door het water. De mannelijke Chinees had het verhaal van de Titanic kennelijk wat erg letterlijk genomen want hij hing met zijn handen stevig geklemd aan twee ijzeren staven en met zijn gezicht plat in de zitkussens alsof hij over de reling van de zinkende Titanic hing. Ook toen we overstag gingen en hij dus eigenlijk boven ons zat, bleef hij in die houding liggen. Pas toen we weer in de luwte waren, kwam hij tot leven.

Tijdens de boottocht zijn we langs een rots gevaren, waar een Maori in opdracht van zijn grootmoeder de geschiedenis van hun stam heeft uitgehakt. De Maori hebben geen geschreven taal. De klanken zijn door de Engelsen opgeschreven en zo zijn de Maori woorden ontstaan. De Maori “schrijven” hun taal in de vorm van tekens en symbolen, die ze uitsnijden in hout of als tatoeages aanbrengen op hun huid.

Na de zeiltocht zijn we nog even gaan kijken bij de Huka Waterval. Die ligt in de rivier, die als uitlaat van het Lake Taupo dient. Er gaat daar per seconde maar liefst 100.000 liter water door (volgens het informatiebord). Voordat de rivier in zee uitmondt is er op 8 plaatsen een waterkrachtcentrale gebouwd. Zo zorgt deze rivier voor 15% van de energiebehoefte in Nieuw Zeeland!

Niet ver van Taupo ligt de eerste dam in de rivier. We zijn daar ook even naar toe geweest. Toen we net weg wilden gaan begon er een sirene te loeien. Dat herhaalde zich nog 3 keer en daarna werden de sluizen bij de dam even opengezet. We zagen de watermassa door de kloof naar beneden komen. Een spectaculair gezicht!

Morgen gaan we op reis naar onze laatste bestemming in Nieuw Zeeland. Nog even genieten voordat we de terugreis aanvaarden!