Te Papa

Nadat we van de boot afkwamen moesten we onze koffers ophalen en een nieuwe auto zien te krijgen. Dat ging gemakkelijk. Alles lag klaar, naam noemen, rijbewijs laten zien ter identificatie en we kregen de sleutels mee. Nu hebben we een Ford Kuga. Daar had ik nog nooit van gehoord. Het was even zoeken hoe alles werkt. Natuurlijk allemaal net even anders dan de vorige auto of bij je eigen auto. Maar al snel konden we op weg. Het was niet ver, een minuut of 5 rijden.

We zitten nu even in een hotel, dat vol met kunst hangt. Echte kunst hangt beneden in de lobby en in de gangen, maar repro’s van wat beneden hangt, hangt op de kamers.

Omdat Martijn op 9 maart jarig is, hebben wij hem op klokslag 00:00 uur kunnen feliciteren. Toen hij in 2009 in Christchurch zat, wist hij zijn vader op dat tijdstip te feliciteren met de mededeling dat hij 35 uur jarig was. Wij konden Martijn nu feliciteren terwijl hij 36 uur jarig is, vanwege het tijdsverschil tussen Nieuw Zeeland en Nederland.

Vandaag zijn wij naar Te Papa gegaan. Dat is een nationaal museum, waar je veel kunt leren over de geschiedenis van dit land, over de Maori, de natuur en de geologie. Het museum is gratis te bezoeken. Het is een heel modern gebouw, maar erg smaakvol ingericht. Bij de entree kon je een gidsje krijgen. Het was beschikbaar in 8 talen, waaronder Nederlands!
Er was zo veel te zien, dat het moeilijk is het allemaal te beschrijven. Een afdeling was gericht op het wildlife in dit land, zowel op het land als in het water. Prachtige diorama’s met allerlei dieren, bomen en planten. Ook was er veel kunst en voorwerpen van de Maori te zien. Er werd een film vertoond over het ontstaan van de aarde, zoals de Maori dat beleefd hebben: de vuurbal, de splitsing in aarde en hemel, vulkaanuitbarstingen die voor het leven zorgden, de dieren uit de zee die op het land kwamen.

Een andere afdeling ging over de geologie. De platen van de aardkorst lieten zien waarom het gebied in het oosten van het Zuidereiland zo aardbevingsgevoelig is. Het grootste deel van het Zuidereiland ligt op de Australische plaat, maar de oostkust, waar Christchurch en Kaikoura liggen, ligt op de Pacific plaat. En dat botst. Letterlijk! Hakitika aan de westkust en Christchurch komen elk jaar 25 millimeter verder van elkaar te liggen! Er was een huis gebouwd waar we zelf een aardbeving konden voelen. Ook zag je een model van de hoogte / diepte van het land en de zee. De diepe trog bij Kaikoura verklaart waarom daar zeestromingen en dus zoveel vissen bij elkaar komen. En waarom daar het hele jaar walvissen te vinden zijn.

Ook was er een afdeling ingericht over de Great War, de eerste wereldoorlog, waar de soldaten uit Nieuw Zeeland en Australië samen met de Engelsen tegen de Turken en Duitsers hebben gevochten. Dat was zeer indrukwekkend weergegeven. Maar we hebben daar geen foto’s van willen maken.
Tenslotte was er nog een hele verdieping ingericht over de immigratie en de cultivering van het land. Pioniers, die het moeilijk hebben gehad, maar ook veel mensen die na de oorlog uit Europa naar Nieuw Zeeland kwamen om daar een nieuw leven op te bouwen. De laatste grote immigratie, die door de overheid werd georganiseerd, heeft in 1996 plaatsgevonden. Je kon door het indrukken van een aantal knoppen uitvogelen of je toen in aanmerking gekomen zou zijn om toegelaten te worden. We konden de verleiding niet weerstaan en hebben de test gedaan. En zijn geslaagd. Oei….

Toen we weer buiten stonden bleek dat we bijna de hele dag in het museum hebben rondgelopen. Dus tijd om nog een stukje langs de haven te wandelen. Daar waren we getuige van een oefenrace met van die snelle roeiboten. Al met al weer een dag met veel indrukken.
Vrijdag gaan we op pad naar Kapiti Island, een Maori natuurreservaat. We zullen wel zien wat ons daar te wachten staat. Dat hopen we in het weekend te laten weten.