Even een rustpuntje

Nadat we de auto weer gevonden hadden zijn we op weg gegaan naar onze volgende bestemming : Wanaka. Deze reis verliep heel rustig, totdat we in de buurt van Queenstown kwamen. Daar was een brug in aanbouw, dus moesten we over één rijbaan. Maar na de brug, bij het vliegveld, begon de drukte. Over 600 meter en twee rotondes hebben we 25 minuten gedaan. In Nieuw Zeeland heeft het verkeer op een rotonde altijd voorrang. En Queenstown is een drukke stad, waar veel verkeer naar toe gaat! Nadat we deze hobbel genomen hadden bleef de weg nog wel erg druk (voor Nieuw Zeelandse begrippen zeker). Er waren twee wegen van Queenstown naar Wanaka: een door de bergen en een er langs. Deze laatste was wel 30 km langer, maar qua tijd scheelde het niet zo veel. We kozen voor de laatste omdat de hele rit toch ruim 300 km was.

In Wanaka aangekomen schrokken we van de drukte. Dat waren we in dit land niet gewend. De accomodatie, die we geboekt hadden, konden we snel vinden. Het was een Lodge met meerdere kamers en een cottage (voor ons). Na een allerhartelijkste ontvangst en een rondleiding kregen we een kamer toegewezen. Maar dat was niet wat we hadden gereserveerd. Toen werd er iemand bijgeroepen. Er bleek iets fout gegaan te zijn: een dubbele boeking. Toen kregen we een upgrade aangeboden : een nieuwe vakantiewoning op een paar honderd meter van de Lodge. En wat een huis! Een garage om de auto in te stallen, 3 slaapkamers met elk een inloopkast en douche / wc, een enorme woonkamer met 2 banken en een oma stoel (benen omhoog) plus een keuken die van alle gemakken voorzien is. Ook is er een wasmachine en een droger in huis, dus wij gaan straks weer met schone kleren aan het vervolg beginnen. Het huis geeft tegelijkertijd ook weer even een rustpuntje: je kunt doen en laten wat je wil en je zit niet op één kamer.

's Avonds zijn we het stadje ingelopen om wat te gaan eten. Het was er erg druk, vooral met veel jongelui. Het deed ons een beetje denken aan de Markt in Eindhoven op een zonnige zaterdagavond. De temperatuur was er wel naar (29 graden aan het eind van de middag), maar het jeugdig elan was zeer ruim vertegenwoordigd.

Door het tijdverschil met Nederland en Ierland zitten we hier aan het diner als jullie aan het ontbijt zitten. Daarom zien we jullie reacties op onze stukjes meestal pas (veel) later. Het doet ons goed te lezen dat jullie ons volgen en ook een beetje meegenieten. We weten dat mijn vader en onze kinderen ons reisprogramma op de voet volgen aan de hand van het reisplan. En dat er meer volgers bijgekomen zijn, die NZ-ervaring hebben! We proberen zo veel mogelijk foto's te laten zien, maar daar zitten ook beperkingen aan. Het aantal foto's dat we mogen plaatsen is beperkt. Het kan dus zijn dat we op een gegeven moment de foto's van de eerste reisverslagen verwijderen om nieuwe foto's te kunnen plaatsen.

Wat we misschien wel een beetje tussen de regels door hebben laten klinken is hoe Nieuw Zeeland eigenlijk op ons overkomt. Maar misschien is het wel leuk om nu, na een kleine 10 dagen, onze eerste indrukken te geven. Op het gevaar af natuurlijk dat de doorgewinterde NZ-gangers onder onze volgers het wellicht anders ervaren (knipoog).

Voor onze volgers, die al eerder de evenaar overgestoken zijn, is het natuurlijk niet bijzonder. Maar voor ons, voor de eerste keer naar de andere kant van de wereld, is het een bijzondere ervaring. Eigenlijk zien we het hier allemaal - wat je in Nederland s ziet als je op zijn kop gaat staan. De maan staat hier op zijn kop. Als we in Nederland een wassende maan hebben, zien we de rechterhelft opgelicht. Hier zie je de linkerkant! Denk je dat de maan afneemt, blijkt hij toe te nemen.
Ook het sterrenbeeld Orion staat hier op zijn kop! En de zon, die komt gewoon in het oosten op en gaat in het westen onder. Maar die draait tegen de wijzers van de klok in: via het noorden! Erg handig om te weten als je de auto ergens parkeert en verwacht dat die de middag in de schaduw staat…..

Wat ons verder zo opgevallen is, is dat het hier allemaal zo schoon is. Je ziet geen zwerfafval, geen kapotte abri’s, geen grafiti, geen bouwvallen. En de mensen zijn allemaal zo vriendelijk. Soms moet je even wennen aan hun accent, maar over het algemeen kom je heel gemakkelijk in gesprek en zijn de mensen erg geïnteresseerd en behulpzaam. Links rijden is geen probleem. Je rijdt met de stroom mee en bij veel bijzondere punten, zijwegen en ook zomaar onderweg staan grote pijlen op de weg die de juiste rijbaan aangeven. En als je eens een keer zoekende bent en even een voorrangsregel vergeet (heeft links of rechts nu voorrang?) dan ben jij degene die gewoon voorrang krijgt! Ook Riet vindt het helemaal niet eng om hier te rijden.

Je kunt overal met de pinpas betalen. Althans dat heeft de bank ons gezegd. We hebben het een paar keer geprobeerd met behulp en geduld van de mensen achter de kassa, maar de bankpassen worden geweigerd door de apparatuur. Geld opnemen bij de automaat gaat wel. En de creditkaarten worden ook gewoon geaccepteerd. Dus doen we wat meer met cash geld. Dat geld is overigens gewoon van plastic. Voelt dus ook heel vreemd aan.

Wat ons ook opvalt is de manier waarop de mensen met respect voor de natuur omgaan. En ook de onderlinge verhouding tussen de "blanken" en de oorspronkelijke bewoners, de Maori is er een van veel wederzijds respect. Geen discriminatie of een twee-standen systeem.

De overheid is enerzijds soepel en anderzijds keihard. Soepel in die zin dat er weinig officieel wordt geregeld (kunnen we in Nederland nog wat van leren...), maar wat wordt geregeld moet ook worden nageleefd. En dan zijn de sancties niet mis. Een paar voorbeelden: In de fjorden zit veel vis. Commerciële visvaart is niet toegestaan, maar iedereen mag vissen voor persoonlijk gebruik. Er is controle op het water en als je dan te veel vis aan boord hebt, wordt je boot in beslag genomen en afgepakt. Die ben je dus kwijt. Dat wil niemand riskeren, dus houdt men zich aan de regels.

De Japanners hebben hun eigen wateren leeggevist en kwamen dus richting Nieuw Zeeland. Ze visten in de wateren, die voor hun verboden waren. Schepen opgebracht, lading in beslag genomen, schepen verdisconteerd. Na een paar van die incidenten komen ze niet meer...

Op het vliegveld krijg je de vraag of je etenswaar bij je hebt. Dat staat eerst op het papier dat je moet invullen. De beambte stelt die vraag nog een keer. Als je dan nee zegt en een van de honden, die op de luchthaven langs de bagage lopen, slaat aan, dan ben je de pisang. Zo hoorden we van iemand dat op deze manier 1 banaan "foutief" niet aangegeven neerkomt op een boete van 500 NZ dollar, zo'n 300 euro.

Maar in het algemeen gaat het er hier erg gemoedelijk aan toe. Kortom , een land waar wij ons heel erg thuis voelen.