een extra dag in Wellington

De volgers, die ons reisschema er bij hebben gepakt, zullen verbaasd zijn dat we nog een dag in Wellington zitten. We zouden naar Kapiti Island gaan, een natuurreservaat, beheerd door de Maori. Toen we gisteren terug kwamen van een restaurantbezoek vonden we een briefje onder de deur dat de meldingstijd voor de ferry naar dit eiland vervroegd is. We hebben toen netjes per e-mail de ontvangst bevestigd. Vlak voordat we naar bed gingen kregen we een nieuwe mail. Hierin stond dat de weersverwachting voor zaterdag zodanig slecht is dat het niet zeker is of de ferry wel kan varen om ons terug te brengen. Dan zouden we per helicopter teruggebracht moeten worden tegen een forse meerprijs. We moesten maar even laten weten of we wel of niet naar Kapiti Island willen komen. Daar schrokken we best even van. Gaan we het risico nemen of niet? We besloten vanmorgen om niet te gaan als we een ander onderkomen zouden kunnen vinden.

Aan de ene kant was het een teleurstelling. We hadden ons erg verheugd op het bezoek aan de Maori. Aan de andere kant, we zijn op vakantie en maken onze droomreis, dus we zijn ook niet voor één gat gevangen. Vanmorgen bleek dat we in het hotel nog een extra nacht konden blijven, dus hebben we de knoop doorgehakt en hebben de reis naar Kapiti Island helaas afgezegd. De kans – volgens de mail – was te groot dat ons bezoek daar – letterlijk – in het water zou vallen.

Dat gaf ons de ruimte om de stad Wellington te verkennen. Een grote stad met veel winkels. Maar ook ontzettend druk: een voetgangersgebied kent men niet. Het verkeer rijdt door alle straten, soms wel 3 rijen dik. Bussen, trolleybussen, auto’s, een enkele fietser. Brrr, niet echt rustig.

Daarom hebben we het maar in hogere sferen gezocht en zijn met de kabeltram naar boven gegaan. Het is een oud systeem uit 1902, maar inmiddels wel gemoderniseerd. Er zijn 2 voertuigen die met een kabel aan elkaar verbonden zijn. Als de een naar beneden gaat trekt hij de andere omhoog. Halverwege is een wisselplaats. Wagen 1 gaat altijd naar links, wagen 2 altijd naar rechts. Ben je boven aangekomen dan heb je een prachtig gezicht over de stad en de haven. Het was mooi weer, dus we konden erg genieten. Vanaf de top kom je in een woonwijk, waar veel huizen hun eigen privé “cablecar” hebben. Maar naast het eindstation ligt ook een botanische tuin, waar we even verkoeling hebben gezocht. Bij de sterrenwacht was een zonneklok neergelegd. Je moest gaan staan op de datum, die op een figuur op de grond zichtbaar was en dan je handen omhoog steken. De schaduw van je handen valt dan op het juiste uur van de dag. Uiteraard moest de langste van ons dit even demonstreren.

Daarna zijn we weer naar beneden gegaan en hebben langs het havenfront en bij het museum gelopen en lekker een terrasje gepakt. We hebben dus een heerlijke en rustige dag gehad. Omdat we nu nog in Wellington zitten moeten we morgen naar Okahune wel een stuk verder rijden. Maar daar hebben we in principe de hele dag de tijd voor.