Aan alle mooie dingen komt een einde. Of....

Vandaag, zaterdag, is het onze laatste volle vakantiedag in Nieuw Zeeland. We hebben besloten het een beetje rustig aan te doen en zijn naar het nabijgelegen plaatsje Whatianga gereden. Dit is een centrum voor watersportliefhebbers, getuige de vele auto’s met boottrailer, die op het speciale parkeerterrein stonden. Het plaatsje ligt aan de ene kant aan een grote baai, die in de oceaan uitkomt en aan de andere kant loopt die baai nog een heel stuk het binnenland in. We hebben heerlijk gelopen langs de waterkant en zijn ook nog even in het stadje wezen winkelen.

Helaas (of gelukkig?) zitten onze koffers vol, want hier is de zomeruitverkoop in volle gang. En de mode is heel westers. We hebben heerlijk gegeten bij Grace O’Malley, een Ierse pub. Omdat het gisteren St. Patricksday (17 maart, dit is een Ierse nationale feestdag), wordt dit in deze pub gedurende 3 dagen gevierd. Dus een heerlijke maaltijd met een glas Guinness hoort daarbij!

Het is moeilijk samen te vatten hoe wij Nieuw Zeeland ervaren hebben. We doen een poging in steekwoorden:
- Zuidereiland biedt veel natuur, ruimte en rust;
- Noordereiland is drukker maar heeft ook veel mooie plekjes en meer Maori cultuur;
- Links rijden gaat gemakkelijk af;
- Route, uitzichtspunten, wegen worden duidelijk van te voren aangegeven;
- Bij elke grote kruising of na een uitzichtspunt staan pijlen op de weg voor toeristen, die anders wellicht de verkeerde weghelft zouden kiezen;
- Veel simpelere verkeersregels, meer verantwoordelijkheid voor het individu;
- Parkeerplaatsen bij winkels voor max 30 of 60 minuten, maar er zijn geen tickets of parkeerschijf nodig. Iedereen houdt zich er gewoon aan;
- De zon draait tegen de klok in (via Noorden), de maan staat op zijn kop;
- Volledige integratie tussen de Maori en de westerlingen. Er wordt niet neergekeken op de oorspronkelijke bewoners;
- Europeanen integreren gemakkelijker dan Amerikanen. Dat geldt ook voor de toeristen;
- Volledig respect voor de cultuur van de Maori. Namen van plaatsen, rivieren, flora en fauna zijn van de Maori overgenomen;
- Maori hebben geen geschreven taal, vertellen hun verhaal met figuren in houtsnijwerk en tatoeages;
- Veel mensen, ook niet-Maori, hebben (vaak heel mooie) tatoeages;
- Veel mannen lopen in korte broek, ook bij hun werk;
- Sleutels in het slot draaien net andersom als bij ons;
- Weinig regels, maar de regels die er zijn worden consequent nageleefd en gecontroleerd. Boetes zijn dan niet mis.
- In de meeste restaurants en café’s bestel je bij de bar, rekent af en je krijgt een nummer mee, zodat ze weten wie de bestelling moeten brengen;
- Heel streng voor alcohol onder de 18: No ID, No Service, No exeptions;
- Gezondheidszorg is voor de staatsburgers van Nieuw Zeeland gratis. Dat is goedkoper dan mensen premie laten betalen en discussies met dure advocaten uitvechten;
- Musea zijn gratis want iedereen moet kunnen genieten van de cultuur en historie;
- Veel dorpen zijn niet ouder dan ca 150 jaar. Een gebouw van 100 jaar zie je nauwelijks;
- Veel huizen zijn van hout;
- Langs de weg zijn veel openbare, gratis toiletten. Deze zijn kraakhelder en worden goed schoongemaakt en door de gebruikers schoon gehouden;
- Bij restaurants zijn veel toiletten unisex : geen verschil tussen heren- en damestoiletten;
- Alle restaurants hebben tenminste 1 invalidentoilet;
- Men is gewend met risico’s om te gaan: aardbevingen, overstromingen, opgebroken wegen, regen, wind, Chinezen;
(dit laatste vergt enige toelichting: Chinezen rijden zeer roekeloos en maken statistisch gezien veel ongelukken in dit land. Zij betalen een hogere huur en borgsom bij een huurauto dan de westerlingen. Dat is geen discriminatie maar een risico inschatting)

Onze droomreis komt nu toch echt aan het einde. Ons rest nu nog een avond met sterren, een autorit van 190 km naar het vliegveld van Auckland en de vlucht van Auckland via Hong Kong naar Düsseldorf. Vandaar worden we met de auto naar huis gebracht. Maandagmorgen hopen we dan weer thuis te zijn.

De vijf weken zijn omgevlogen, maar we hebben ook het gevoel dat we hier al heel lang zijn. Dat komt natuurlijk omdat we zoveel gezien en gedaan hebben. Het was onze droomreis, en dat is het ook geworden. We hebben zo veel moois gezien, zoveel erg aardige mensen ontmoet – zowel Nieuw Zeelanders als medereizigers - en zoveel bijzondere dingen gedaan. De mensen hier zeggen dat ze een slechte zomer hebben gehad met veel regen. Wij hebben veel geluk gehad, want we hebben maar weinig regen(dagen) gehad. Alleen het bezoek aan Kapiti Island is daardoor niet doorgegaan. Alle andere activiteiten hebben we volgens plan of gewoon spontaan gedaan.

Het was erg leuk om een blog bij te houden en foto’s te delen. Ook de reacties van jullie - onze volgers - hebben we met veel plezier gelezen. Het mee(be)leven heeft ons goed gedaan en is ook de inspiratie geweest om met de blog door te gaan. Iedereen, die ons gevolgd heeft, heel hartelijk dank hiervoor.

Als onze droom(reis) nu niet zou eindigen, dan gaan we ons huis in Heeze verkopen en met de opbrengst in Te Anau (Fjordlands op het Zuidereiland) een mooi vrijstaand huis kopen. Dan is er vast nog wel wat over om er een mooie boot bij te kopen. Dan dromen we nog even verder…..